Hoe vaak op een dag ben je in strijd, met jezelf en met een ander? De strijd ontstaat wanneer er ‘iets’ is waarvan jij van binnen voelt dat jij niet wilt, niet kan of niet bij je past. Dit ‘iets’ duw je liever naar buiten, naar een ander, zodat jij er boos op kan zijn, ertegen kan schoppen als het uitkomt. Vaak lucht het op, maar is niet altijd effectief. Want voor je het weet komt dat ‘iets’ weer terug en kun je weer van voren af aan beginnen. Vermoeiend, niet waar?
Stel dat het ook anders kan. De oplossing voor een probleem zit vaak IN het probleem. Stel: je ergert je groen en geel aan de ene collega op werk. Deze collega is namelijk een totaal andere type dan jij. Als jij Ying bent, is de ander Yang. De ander zit in je allergiezone. In je hoofd heb je talloze gesprekken met de ander gevoerd, nu nog in het echt, maar dat ga je liever uit de weg.
Herkenbaar?
Deze terugkerende irritatie ligt niet aan jou, maar ook niet aan je collega. Het gaat niet om wat jij of wat de ander doet, maar wat er tussen jullie gebeurt. Tussen jullie ontstaat een bepaald patroon dat steeds zich herhaalt omdat ieder steeds doet wat een ieder altijd deed. Zie het als een dans, als de ene altijd leidt, heeft de ander geen andere keus dan volgen.
Wil je af van de irritatie maar ben je nog niet zo ver om een echt gesprek aangaan met die ene? Probeer eens dit:
Ga voor jezelf eens na wat je zo ontzettend irritant vindt aan die ander. Wat is datgene wat de ander doet wat je zo verschrikkelijk vindt? Vat die irritatie in 2 à 3 kernwoorden.
Laat in gedachte de persoon los waar je je aan ergert en bedenk waar die 2 à 3 kernwoorden voor staan. Leef je uit, als die kernwoorden een muziekstuk of een film zou zijn, wat voor muziekstuk of film is het dan? In welke situaties komen die kernwoorden van te pas?
Haal het nu terug naar jezelf, wat ga je de komende week doen waarbij die kernwoorden bij zouden kunnen helpen? Bij welke gelegenheid zou het leuk zijn om die kernwoorden toe te passen op een manier die bij jou past?
Speel ermee, maak van jouw irritatie een cadeau voor jezelf. ‘Embody the change you want to see’. En het mooist is, je hebt er geen ander bij nodig om dit in het klein te oefenen. Prototypen met weinig risico 😊.
Hoe ik tot dit inzicht kwam? Dat gebeurde op dag vijf van #Worldwork in London....
Inmiddels hebben wij nog vier dagen te gaan.
De dagen ervoor waren rijk, maar ook emotioneel zwaar.
In de groepsgesprekken van de dagen ervoor werden onderwerpen zoals trauma, onderdrukking en uitbuiting aangeraakt, verkend en verdiept. Op de muren hangen flappen vol onderwerpen die nog aandacht vragen en ongetwijfeld in diverse hoofden leven.
De deuren naar de tuin staan open, het zonlicht schijnt naar binnen. Nog vijf minuten en dan is het 10 uur, de starttijd van elke ochtend. Ik kijk de vrijwel lege zaal rond. Dan zet ik onopvallend de vaas met lelies neer op de grond, in het midden van de zaal.
Deelnemers druppelen stilletjes de zaal in. Ik hoor ze zachtjes de bloemen bewonderen (ooohhhh, bloemen!), de gelaatstrekken verzachten bij het zien van de lelies. Ik glimlach van binnen.
Ondertussen klets ik wat met Joanna, de osteopaat. Ze vraagt ‘Och die bloemen, wat leuk toch, weet jij wie die mee had genomen?’ Ik kijk haar aan met een ondeugend blik ‘Ik! Na zo veel ellende en verdriet dacht ik, laat ik iets doen om het systeem te verstoren.’ Zij kijkt mij aan met een lieve glimlach vol verbazing ‘Dat is de zoetste manier om een systeem te verstoren.’ Ik lach mee, ‘Op naar een dag met vertedering en zachtheid, wacht jij samen met mij af?’
Comentarios